Το χωριό Μαρώνι βρίσκεται κτισμένο 35 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λάρνακας. Έχει μέσο υψόμετρο 70 μέτρα, στα βόρεια του χωριού το υψόμετρο φτάνει τα 200 μέτρα, και απόσταση 2 χιλιομέτρων από την θάλασσα.

Το χωριό δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 380 χιλιοστόμετρα και στη περιοχή του καλλιεργούνται εσπεριδοειδή (λεμόνια, γκρέιφρουτ, πορτοκάλια), σιτηρά, νομευτικά φυτά, ελιές, χαρουπιές και διάφορα είδη λαχανικών. Στη περιοχή εγκαταστάθηκαν αρκετά θερμοκήπια για την καλλιέργεια πρώιμων λαχανικών. Η κτηνοτροφία στο χωριό είναι περιορισμένη. Υπάρχουν τέσσερις μονάδες αιγοπροβατοτροφίας, δύο φάρμες πουλερικών, ένα εκκολαπτήριο και μια υπερσύγχρονη φάρμα εκτροφής χοίρων.

Το Μαρώνι περιλαμβάνεται στο υδατικό έργο Βασιλικού - Πεντάσχοινου και έχει ωφεληθεί από αυτό με την άρδευση σημαντικής έκτασης γης. Σε περιοχές που καλύπτονται από το υδατικό έργο εφαρμόστηκαν σχέδια αναδασμού. Από συγκοινωνιακής άποψης το χωριό συνδέεται στα νοτιοδυτικά με το Ζύγι και στα βορειοδυτικά με το Ψεματισμένο και από εκεί με τον αυτοκινητόδρομο Λεμεσού - Λευκωσίας.

Το Μαρώνι γνώρισε μεγάλες αυξομειώσεις στο πληθυσμό του. Το 1881 οι κάτοικοι του χωριού ήταν 303 που αυξήθηκαν στους 329 το 1891, στους 395 το 1901, στους 430 το 1911, στους 453 το 1921 και στους 483 το 1931. Το 1946 οι κάτοικοι του χωριού ανέρχονταν στους 576 από τους οποίους οι 434 ήταν ελληνοκύπριοι και οι 142 τουρκοκύπριοι. Το 1960 οι κάτοικοι μειώθηκαν στους 526 (423 ελληνοκύπριοι, 103 τουρκοκύπριοι). Μετά το 1964, εξαιτίας των διακοινοτικών ταραχών που ακολούθησαν την τουρκοκυπριακή ανταρσία, οι τουρκοκύπριοι κάτοικοι του Μαρωνίου εγκατέλειψαν το χωριό τους και μετακινήθηκαν σε γειτονικά επίσης μεικτά χωριά. Το 1973 οι κάτοικοι του Μαρωνίου όλοι ελληνοκύπριοι ήταν 322 που αυξήθηκαν στους 348 το 1976, για να μειωθούν στους 336 το 1982. Στην απογραφή του 2001 οι κάτοικοι του χωριού ήταν 530.

Το χωριό διατηρεί σε μεγάλο βαθμό την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του με τους στενούς δρόμους, τα πετρόχτιστα σπίτια με πέτρα της περιοχής, τα σπίτια με τα γραφικά ανώγεια με τα μπαλκόνια, τις καμάρες και τα ξωπόρτια με τα σκαλιστά πλαίσια. Μέσα στα πλαίσια διατήρησης αυτής της κληρονομιάς ένα μεγάλο τμήμα του παλιού χωριού έχει κριθεί διατηρητέο και πολλά σπίτια έχουν ανακαινισθεί στο ίδιο στυλ.

Το Μαρώνι υπήρχε από τα Μεσαιωνικά χρόνια. Σε παλιούς χάρτες βρίσκεται σημειωμένο σαν Marova. Κατά τον ντε Μας Λατρί, το χωριό ήταν φέουδο που ανήκε στα βασιλικά κτήματα κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας. Ωστόσο λανθασμένα το τοποθετεί στην περιοχή της Κυθρέας. Για την ονομασία του χωριού προτάθηκαν διάφορες ερμηνείες. Μια αναφέρει ότι προέρχεται από ένα μυθικό πρόσωπο που αναφέρεται στην Οδύσσεια και ζούσε στην Θράκη, τον Μάρωνα, που φιλοξένησε τον Οδυσσέα. Μια άλλη αναφέρει ότι διασώζει την ονομασία Μαρώνεια από μια αρχαία πόλη της Θράκης και μια άλλη ερμηνεία αναφέρει ότι πήρε την ονομασία του λόγω του ότι πιθανό να ζούσαν στην περιοχή Μαρωνίτες.

Σύμφωνα με την Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, πιστεύεται ότι οι απόψεις αυτές δεν ευσταθούν και ότι το χωριό πήρε το όνομα του Αγίου και μάρτυρα Μάρωνα, την μνήμη του οποίου η εκκλησία μας γιορτάζει στις 18 του Ιούλη και ο οποίος έδωσε το όνομα του και στο χωριό Μάρωνας της επαρχίας Πάφου.

Δεν υπάρχει καμιά σχέση με την κοινότητα των Μαρωνιτών του Λιβάνου αν και από πολύ νωρίς κατοίκησαν Μαρωνίτες και στην Κύπρο. Ωστόσο δεν υπάρχει μαρτυρία για την ύπαρξη τους στην περιοχή του χωριού.

Η περιοχή είναι πλούσια σε αρχαιότητες και αποδεδειγμένα ήταν κατοικημένη από τα προϊστορικά χρόνια, μάλιστα αρκετά πυκνοκατοικημένη, πράγμα που οφειλόταν στην εύφορη γη της κοιλάδας του ποταμού Μαρωνίου. Επίσης αναφέρεται ότι στην περιοχή, από το χωριό προς την θάλασσα, υπήρχαν κατάλοιπα της Νεολιθικής εποχής, της Χαλκολιθικής, της Πρώϊμης και της Μέσης εποχής του Χαλκού, της Αρχαϊκής εποχής, των Ρωμαϊκών και των Μεσαιωνικών χρόνων.