Κτισμένη ανάμεσα στις λοφοπλαγιές με μέσο υψόμετρο 190 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, η Σκαρίνου αποτελεί την καρδιά της Κύπρου. Είναι πάνω στον οδικό άξονα του νησιού που ενώνει την Λευκωσία, την Λεμεσό και την Λάρνακα.

Το χωριό σύμφωνα με την παράδοση πήρε το όνομά του κατά τα Μεσαιωνικά χρόνια. Σε παλιούς χάρτες βρίσκεται σημειωμένο ως Scharino, αλλά και ως S. Harino, όπου το γράμμα S σημαίνει Άγιος. Δεν είναι όμως σίγουρο πιο είναι το όνομα του Αγίου (ίσως Χαρίτων), γιατί πρόκειται για όνομα παραποιημένο κατά τα χρόνια της Φραγκοκρατίας. Συνεπώς είναι πιθανόν η αρχική ονομασία του χωριού να ήταν αγιολογική κατά τα Βυζαντινά χρόνια λ.χ. Άγιος Χαρίτων, από όπου προήλθε παρεφθαρμένη η σημερινή ονομασία.
Σύμφωνα με μια άλλη άποψη που αναφέρει ο Νέαρχος Κληρίδης, η ονομασία του χωριού προήλθε από το όνομα ή την ιδιότητα του πρώτου οικιστή, που υποθέτει ότι λεγόταν Σκαρίνος. (σημαίνει βοσκός που σκάριζε τα πρόβατα, δηλαδή τα έβγαζε σε νυκτερινή βοσκή). (Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια Άντρου Παυλίδη). Οποιαδήποτε από τις πιο πάνω εκδοχές και αν δεχθούμε, το συμπέρασμα που βγάζουμε είναι ότι το χωριό Σκαρίνου, ιδρύθηκε πιθανότατα πριν την περίοδο της Φραγκοκρατίας, κατά την Βυζαντινή εποχή.

Λόγω της γεωγραφικής του θέσης το χωριό γνώρισε συνεχή αύξηση του πληθυσμού του από το έτος 1881 μέχρι και το 1921. Το 1881 οι κάτοικοί του ήταν 227 και μέχρι το 1921 αυξήθηκαν στους 341. Το 1941 οι κάτοικοι μειώθηκαν στους 335 για να αυξηθούν στους 411 το 1946. Ως αποτέλεσμα της αστυφιλίας και της αποδημίας, οι κάτοικοι του χωριού μειώνονται σταδιακά για να φτάσουν τους 181 το 1982. Σήμερα το 2004, οι μόνιμοι κάτοικοι της Σκαρίνου ανέρχονται στους 250.