Η Αγία Άννα είναι ένα μικρό πανέμορφο χωριό περικυκλωμένο από χαμηλά βουνά κτισμένο στην κοιλάδα του ποταμού Τρέμιθου, 16 χιλιόμετρα δυτικά της Λάρνακας. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 150 m πάνω από τη θάλασσα, πάνω σε ασβεστολιθικά πετρώματα. Βρίσκεται στον παλαιό δρόμο Λευκωσίας Λάρνακας και γειτονεύει με τα χωριά Ψευδάς και Καλό Χωριό Λάρνακας. Το χωριό πήρε το όνομα του από την Αγία Άννα. Όμως υπάρχουν διάφορες εκδοχές για το πώς πήρε το όνομα του. Μερικές από αυτές αναφέρονται πιο κάτω:

Το χωριό πήρε το όνομα του από την Αγία Άννα, τη μητέρα της Παναγίας, η οποία σύμφωνα με μια παράδοση θεάθηκε από τους κατοίκους του χωριού να πίνει νερό σε μια από τις πηγές του χωριού. Μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι κοντά στο Σταυροβούνι υπήρχε ένα χωριό, το χωριό του Τιμίου Σταυρού. Στο χωριό αυτό υπήρχε ένα μοναστήρι αφιερωμένο στην Αγία Άννα. Στο μοναστήρι αυτό φυλασσόταν όπως λέγεται και η παλάμη της Αγίας. Αργότερα το χωριό αυτό χάθηκε και τη θέση του πήρε σε άλλο κοντινό μέρος το χωριό Αγία Άννα. Mια τρίτη εκδοχή αναφέρει ότι ένας βοσκός καθώς προσευχόταν οραματίστηκε την Αγία Άννα, η οποία του ζήτησε να κτίσει μια εκκλησία και να ονομάσει το χωριό Αγία Άννα. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει, διαπιστώθηκε ότι ο οικισμός της Αγίας Άννας δημιουργήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και αρχές του 19ου αιώνα. Υπάρχουν ενδείξεις, από ανακαλύψεις που έγιναν μετά από ανασκαφές, ότι η περιοχή της Αγίας Άννας κατοικείτο από τα πανάρχαια χρόνια και συγκεκριμένα από τη νεολιθική εποχή. Τρανή απόδειξη τούτου είναι η ύπαρξη κατακομβών στα νότια της παλιάς εκκλησίας της Αγίας Άννας. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν ακόμα μερικές από αυτές καθώς και τα ερείπια αρχαίου συνοικισμού. Στην περιοχή βρέθηκαν ακόμα αρχαία αγγεία τα οποία φυλάγονται σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο.

Ο πληθυσμός του χωριού πριν γίνει η τουρκική εισβολή ήταν μικτός. Αποτελείτο από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Στα 1960 ο συνολικός αριθμός των κατοίκων έφτανε τα 182 άτομα, από τα οποία 80 ήταν Ελληνοκύπριοι και 102 Τουρκοκύπριοι. Μετά την τουρκική εισβολή στην Αγία Άννα κατοικούν μόνο Έλληνες, πολλοί από τους οποίους είναι πρόσφυγες. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να παρουσιάζεται μικρή αύξηση του πληθυσμού της κοινότητας και σήμερα ο πληθυσμός φτάνει γύρω στα 300 άτομα. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία. Αρκετοί είναι οικοδόμοι, ή εργάτες ενώ κάποιοι είναι ηλεκτρολόγοι, πλασιέ κλπ και μεταβαίνουν για απασχόληση σε μέρη της επαρχίας Λευκωσίας και της Λάρνακας. Ο μεγαλύτερος αριθμός των κατοίκων είναι συγκεντρωμένος στα σπίτια με παραδοσιακό χαρακτήρα. Σήμερα η ανάπτυξη του χωριού γίνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, σε αρκετή απόσταση από το κέντρο του χωριού πέρα από τον ποταμό που μέχρι πρόσφατα αποτελούσε φυσικό εμπόδιο στην επέκταση του χωριού.

H ανάπτυξη σίγουρα δεν άφησε ανεπηρέαστο τον παραδοσιακό χαρακτήρα, όπου οι επεμβάσεις με νέα ανάρμοστα κτίρια, αυξάνονται ανησυχητικά. Τα κύρια χαρακτηριστικά του παραδοσιακού χαρακτήρα του οικισμού είναι :
Συνεχόμενη δόμηση
Οι τοιχοποιίες είναι από ασβεστολιθική πέτρα της περιοχής
Οι στέγες είναι κεκλιμένες με κεραμίδια
Τα αρχιτεκτονικά σχέδια των οικοδομών είναι λιτά

Κύριο χαρακτηριστικό είναι οι τρεις μικρές πλατείες του οικισμού, με πιο βασική εκείνη που βρίσκεται στο τετράγωνο όπου κατοικούσαν μόνο οι Τουρκοκύπριοι. Εκεί υπάρχει μέχρι σήμερα και το σχολείο όπου φοιτούσαν τα παιδιά των Τουρκοκυπρίων. Ένα βασικό χαρακτηριστικό των κατοίκων του χωριού είναι η βαθιά θρησκευτική τους πίστη, πράγμα που αποδεικνύεται από την ύπαρξη τριών εκκλησιών, δυο αφιερωμένες στην Αγία Άννα και μια Τρίτη που είναι αφιερωμένη στην Παναγία.